...
Door: Bastiaan en Bart
Blijf op de hoogte en volg Bastiaan
03 Februari 2014 | Laos, Luang Prabang
Vanuit Siem Reap hebben wij op de 27ste een busje gepakt richting Four Thousand Islands, wat allemaal iets anders uitpakte dan verwacht. Als een lopend dollarteken rijden ze gerust 13 uur door Cambodja i.p.v. de beloofde 9 uur en droppen ze je af op 30 minuten voor de grens. De boodschap was: “de grens is gesloten, maar zie voor jullie neus een prachtig guesthouse waar jullie kunnen overnachten”. Gelukkig was het allemaal niet zo duur en laten wij de koppies nooit hangen, maar je wordt gewoon ouderwets gescamd.
De volgende dag kwamen we dan toch nog redelijk op tijd op Don Det, een eiland met één straat en een ander soort toerist dan gewend. De backpackers waren hier allemaal veel meer laid back en vaak gerust 8-9 maanden op reis. ’s Middags zijn we gezellig met een groepje in opblaasbanden de rivier afgedobberd en ‘s avonds eten/drinken met een grote en gezellige groep.
Voor de volgende dag hadden de boys even een kajak-trip geregeld en toevallig nam bijna de gehele groep van de vorige avond deel. Dan denk je: lekker rondje kajakken, veel foto’s maken en dolfijnen kijken. Maar niets is minder waar, lekker de hele dag peddelen tot je overal pijn hebt. Nadat we een waterval ergens aan land hadden bekeken en in een rivier hadden gechilld stapten wij al grappend en grollend in een lekke kajak. Op het moment dat wij inmiddels beiden onze snorkels hadden opgedaan en zich een bellenbaan vormde besloot het gidsje toch even bij te springen. Potverdorie met drie man op de stilste plek op aarde die kajak een heuvel opgesleept om daarna 20 minuten (!) water uit de kajak te laten lopen. Deze held mocht toen in de eenmanskajak van de gids, terwijl de gids met onze mooiboy voorop in de provisorisch gerepareerde kajak stapte. Op de grote, brede stukken kwamen de eenmanskajakjes al vrij snel achter te liggen op de groep. Daarbij was mijn trouwe kameraad met gebruind koppie niet te min om even te informeren waar ik al die tijd bleef, etc. We waren met een dergelijk grote groep dat de schuwe dolfijnen niet erg dichtbij kwamen, maar wel een behoorlijk aantal kunnen spotten.
Na Four Thousand Islands hadden we een binnenlands vluchtje van Pakse naar Luang Prabang. We durfden de zwarte lijst van vliegtuigmaatschappijen van tevoren niet te checken, maar gelukkig viel alles mee.
De eerste dag in Luang Prabang zijn we mooi naar een schitterende waterval in de buurt geweest waar je ook lekker kon zwemmen. ’s Avonds naar de avondmarkt in de stad alwaar wij ons weer goed hebben laten leeglopen. Na ons bezoek aan de avondmarkt wilden we onze spullen even terugbrengen naar het hotel alvorens terug te keren naar het centrum voor een paar pilsjes. Op onze weg naar het hotel kwamen er twee brandweerauto’s voorbij met loeiende sirenes en ontwaarden wij een rookpluim in de verte. In eerste instantie dachten wij nog dat het veel verder was dan ons hotel, maar toen we dichterbij kwamen bleek het aangrenzende gebouw in lichterlaaie te staan! Werkelijk honderden sensatiezoekers kwamen inmiddels van alle kanten aangesneld. Je staat in het donker naar het brandende gebouw te kijken en beseft je eigenlijk dat de reis per vandaag over zal zijn. De twee aanwezige brandweerwagens stonden met supersoakers 50 (Ruben zei vroeger: “ik heb een nieuwe spuit”) op de brand te mikken. Wat betreft zag het er allemaal niet erg rooskleurig uit. Dan besef je opeens dat ons gebouw nog volledig ongeschonden is en de brand er nog relatief wat meters vandaan is. Een collega-backpacker vraagt met zijn zaklamp rond wie zijn spullen wil halen. Wij besluiten in een split second snel met hem en nog een aantal naar binnen te rennen en zoveel mogelijk spullen mee te grijpen. Binnen denk je allerlei verdachte geluiden te horen, maar door de adrenaline ben je bijzonder gefocust en staan we binnen 60 seconden weer buiten.
Buiten gaan we lichtelijk verbouwereerd op een stoel zitten, geen idee wat nu te doen. Het is Chinees Nieuwjaar, dus alle hotels zitten vol. Het lijkt onze enige kans, dus toch maar hotels afstruinen op zoek naar een bed. Ruwweg 30 hotels hebben we bezocht, maar allemaal reeds vol. In één van de laatste pogingen zien wij twee mensen van hetzelfde hotel op de grond liggen in de hal. Het vuur is ook al geblust en voor de deur zitten mensen alweer te wachten in de hoop dat ze gewoon daar kunnen slapen. Wij kiezen eieren voor ons geld en gaan op de grond liggen bij de andere twee backpackers en hebben een bijzonder oncomfortabel nachtje. Wat ons behoorlijk tegenvalt is de behulpzaamheid van de mensen in die stad. Een manager van een chique hotel 100 m verder ziet het gebouw voor zijn neus afbranden en zegt daarna met een stalen gezicht dat een kamer bij hem ons boven de 200 dollar gaat kosten. Dit is slechts één voorbeeld, maar zo heb ik nog 5-6 voorbeelden.
Gelukkig na deze nare ervaring de volgende dag weer chill in Luang Prabang gespendeerd. We hebben inmiddels last gekregen van de gewoonlijke reizigerskwaaltjes in dit soort landen. Maakt allemaal niks uit, wij zijn van die ouderwetse diehards die altijd verder strijden. De vierde dag hebben we de reis doorgezet richting Luang Nam Tha, redelijk dicht bij de Thaise grens. We gaan hier een twee-daagse jungle trekking doen, waarin wij allerlei wilde dieren hopen te spotten. Wij zaten zelf te denken aan tijgers, nijlpaarden, leger olifanten als in Jungle Book en Oerang Oetangs. Maar we hebben zojuist na afrekenen te horen gekregen dat als we geluk hebben een paar kolibries te zien zullen krijgen, dus we zijn benieuwd!
Wij houden u op de hoogte!
Met vriendelijke groet,
Bastiaan en Bart
-
03 Februari 2014 - 15:18
Barbara:
jeetje, dat klinkt wel heel spannend met die brand. Wel oppassen neef! -
03 Februari 2014 - 17:59
Ronald:
voor de jungle goed onthouden en in koor zingen om de tijgers op afstand te houden:
Zet je beste beentje voor
Zing het laag en luid in koor
Stappen wij voorbij
Ga dan gauw opzij
Want een olifant loopt door
(ja een olifant loopt door)
Ooh je hoort ons al van ver
Want een olifant is sterk
Ja hij vecht en stampt door het regenwoud
Als een echte militair
(als een echte militair) -
05 Februari 2014 - 19:04
Elly Boekhoud:
Hallo Bastiaan en reisgenoot,
Jullie reisverslagen heb ik vandaag voor de eerste keer gelezen. Heel bijzonder en spannend allemaal. Nog heel veel reisplezier toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley