Killing fields

Beste Familie en Vrienden,

Dit is een verslag gebaseerd op mijn ervaring van deze dag en bevat wellicht een aantal schokkende details. Dit is nog een keer een serieuze blog, waarna ik de volgende blog over de tempels van Angkor Wat weer iets luchtiger zal schrijven.

Wij hebben een hoop activiteiten achter de rug! Na Saigon hebben we eerst 2 dagen in een boot over de Mekong delta in Zuid-Vietnam getoerd, waarna we op de derde dag met een boot naar de grens met Cambodja zijn gegaan. Vanaf daar stapten we in de bus richting Pnomh Penh. Met het lange wachten op de grens en een hel van een rit over de ongelooflijk slechte wegen van Cambodja kwamen we uiteindelijk in de namiddag aan in Pnomh Penh.

Wij hadden in Pnomh Penh een nachtje op de planning staan, want wilden slechts de killing fields en de rode khmer-gevangenis bekijken. Op de boot richting de grens met Cambodja ontmoetten we Marloes en Janna uit Ter Aar. Zij hadden in Pnomh Penh dezelfde planning, dus konden we mooi met zijn vieren een tuktuk delen.

Deze twee bezienswaardigheden zijn interessant, omdat het een stukje geschiedenis vertelt over Cambodja. Tussen 1975 en 1979 was er in Cambodja een groep intellectuelen aan de macht o.l.v. Pol Pot. Deze groep voerde een schrikbewind gedurende deze periode die het leven heeft gekost aan 25% van de Cambodjaanse bevolking. Gedurende deze periode was Cambodja compleet afgesloten van de buitenwereld. Geen enkel persoon mocht het land in of uit, slechts diplomaten van bevriende landen. De steden van Cambodja werden ontruimd om mensen dwangarbeid te laten verrichten op het platteland. Iedereen die ook maar enigszins verdacht leek werd koelbloedig uit de weg geruimd. Over de persoon Pol Pot is weinig bekend, hij was erg op de achtergrond. Over zijn kompanen is meer bekend, vertel ik later meer over...

De volgende ochtend stond onze tuktuk-driver reeds om 07.35 uur op de stoep, oftewel volgens afgesproken. Wij gingen rond 07.45 uur aan het ontbijt waar nog een lichtelijk bedrukte stemming heerste. Van verschillende mensen hadden we reeds begrepen dat het behoorlijk indrukwekkend is.

Na 40 minuten in het tuktukje kwamen we aan bij the killing fields. Dit is een plek waar de Rode Khmer zijn "tegenstanders" heenvoerde om ze te vermoorden. Destijds waren dit soort plekken hermetisch afgesloten van de buitenwereld door hoge hekken of natuurlijke barrières. Om te zorgen dat de omgeving er niet achter zou komen wat zich binnen de muren afspeelde werd de hele dag traditionele muziek gedraaid binnen de muren. Je kreeg een audio-speler en koptelefoon mee die je langs alle bordjes zou leiden.

"Tegenstanders" werden geboeid en geblinddoekt met vrachtwagens aangevoerd onder zware bewaking. Zodra ze uit de vrachtwagen waren gehaald moesten ze naar massagraven lopen om daar in koelen bloede te worden geëxecuteerd. Kogels waren te duur voor de Rode Khmer, dus gebruikten ze bijlen, messen, schoppen, knuppels, etc.

Nadat is verteld hoe het in zijn werk ging, loop je langs een aantal metersdiepe kuilen. Dit zijn de massagraven waarin de Rode Khmer op deze killing field 9.000 mensen heeft vermoord en daar sta je als bezoeker met de voeten op de rand. Nog steeds komen daar af en toe botten en kleding boven de grond na een regenbui. Eigenlijk staan de tranen in mijn ogen, terwijl de audiospeler me om een klein meertje begeleidt. Soms doe ik de audiospeler af en hoor ik slechts geritsel van bladeren wat de plek een hele vredige aanblik geeft. Er lopen tientallen mensen om me heen, maar er heerst totale stilte...

De meest lugubere plek is the killing tree. Pol Pot zei: "als je onkruid wilt weghalen moet je niet alleen het plantje verwijderen, maar ook de wortels eruit trekken." Ze vermoordden ook de kinderen van tegenstanders om te zorgen dat niemand later nog wraak zou kunnen nemen.

Het is gewoon echt een van de meest bizarre plekken waar ik ooit ben geweest. Het vertelt het verhaal over een jarenlange rücksichtslose moordpartij, waar niemand wijzer van is geworden.

Pol Pot is met zijn Rode Khmer verdreven door Vietnamese troepen in 1979. Zij vluchtten richting jungle bij de grens met Thailand om vanuit daar een guerrillastrijd te voeren. De internationale gemeenschap wilde de nieuwe regering echter niet erkennen, vanwege wantrouwen jegens Vietnam na de oorlog. Hierdoor is Cambodja in de VN nog jaren vertegenwoordigd geweest door De Rode Khmer. Begin jaren 80 kwam toch eindelijk aan het licht hoe de Khmer zich had gedragen door o.a. de ontdekking van de killing fields.

Pol Pot is eind jaren 90 overleden en is nooit ergens voor gestraft. Zijn kompanen zijn voor een Cambodjaans tribunaal gekomen met 5-6 man (slechts de kopstukken). De directeur van de gevangenis in Pnomh Penh heeft zijn misdaden erkend en berouw getoond. Dit is voor de slachtoffers van het regime hopelijk verzachtend, maar laat de geschiedenis niet verdwijnen...

Dezelfde dag zijn we ook nog naar de gevangenis gegaan in het centrum van Pnomh Penh. De Rode Khmer hield net als de nazi's een nauwkeurige administratie bij van wie ze allemaal oppakten en vermoordden. Honderden foto's van gevangenen zijn naast elkaar gehangen, vanwaar je wordt aangestaard. De martelmethoden in de gevangenis voor valse bekentenissen zijn allemaal niet erg fraai en de verhalen gruwelijk.

Het was een triest dagje, maar wel het bezoek waard. Hoe kan zo'n killing field aan de ene kant zo vredig ogen, terwijl er aan de andere kant zulke misdaden hebben plaatsgevonden?

's Avonds pakten we lekker het busje richting Siem Reap voor een driedaags bezoek aan de tempels van Angkor Wat. Het volgende blogje wordt beter en luchtiger, want het is hier fantastisch en er wordt veel gelachen.

Wij houden u op de hoogte.

Groeten,

Bastiaan en Bart