Jungle Trek: Luang Nam Tha
Door: Bastiaan
Blijf op de hoogte en volg Bastiaan
12 Februari 2014 | Thailand, Chiang Mai
Beste familie en vrienden,
Vorige keer geschreven over onze jungle trek in Luang Nam Tha, het was me het jungle trekje wel!
De regering van Laos heeft tegen de grens met Thailand vlakbij Luang Nam Tha een natuurpark gecreëerd. Dit natuurpark moet het ecotoerisme in de streek stimuleren, waardoor de lokale bevolking het natuurgebied niet misbruikt om te overleven. We regelden de tour via een hostel dat via de Lonely Planet goed stond aangeschreven. Een relatief duur tourtje wat onze wenkbrauwen deed fronsen, maar later werd volledig duidelijk waar het geld naartoe zou gaan.
De volgende morgen moesten we om 08.30 uur op appèl verschijnen. Wij dachten dat we (zoals gewoonlijk) een groepsreis hadden geboekt, maar niets was minder waar. Om 08.30 uur stonden we potverdorie met zijn tweeën, terwijl allerlei dagjesmensen reeds vertrokken. Onze gids heette Ker, maar wij doopten hem al vrij snel om tot Bear Grylls.
We gingen eerst met Bear Grylls naar het lokale marktje om inkopen te doen voor de trek. Als westerling weet je echt niet wat je ziet op die markten, maar het gidsje wist gelukkig precies wat te kopen.
Bear Grylls sloeg allerlei kruiden in, een ingevroren kip en een goede fles sterke drank. Nadat we allerlei lekkernijen hadden ingeslagen gingen wij te veld.
Na een tuktuk-ritje van een uur kwamen we aan bij een heel klein dorp waar een vrouwtje (naam: Kei) op ons stond te wachten met een net. In dit net werd het eten en drinken gestopt voor de twee prinsjes, terwijl Bear Grylls ook nog wat in zijn rugzak stopte. Met deze twee locals trokken wij de ongerepte natuur in. Wij trokken over hoge bergen, diepe dalen, over onbegaanbare baden en wankele bruggejes over brede rivieren. Deze twee stadsjongetjes riepen ook bij ieder brekend takje keihard: “monkey!?“.
Na twee uurtjes bikkelen stelde Bear Grylls een lunch voor in de ongerepte natuur. Deze plek was wel enigszins geprepareerd, dus van bamboestokjes kon hij redelijk snel een tafel in elkaar timmeren. Wij genoten van de stilte, het simpele voedsel en de manier waarop deze twee mensen omgingen met de natuur. Deze twee mensen hebben beide zo’n laag welvaartsniveau dat de natuur in principe hun levensader is. Bear Grylls vertelde dat hij naar de markt gaat voor de essentiële spullen en voor de rest alles uit de natuur haalt. Kei sprak geen woord Engels en leek ons eigenlijk nog veel primitiever dan Bear Grylls. Bear Grylls studeert Rechten in een nabij gelegen stad, ontmoet veel toeristen en kan ermee communiceren. Kei is 46 jaar oud, spreekt geen woord Engels en komt uit een gebied wat ze nog nooit heeft verlaten.
In de namiddag kwamen wij aan in een lodge op paaltjes midden in de jungle. Deze twee boys waren toe aan een middagdutje, terwijl Bear Grylls en Kei op zoek gingen naar voedsel in de natuur. We hadden o.a. bananenbladeren nodig om vanaf te kunnen eten en de volgende ochtend maakten ze gigantisch lekkere plantenthee.
De nacht is er ook één om niet snel te vergeten. Wij lagen op een aantal tuinkussens die wij op elkaar hadden gestapeld onder vier wollen dekens. De malaria-pilletjes zorgen voor allerlei dromen die je badend in het zweet wakker laten worden, dus allemaal fraai. Het toilet was ca. 30 meter van de lodge. Echter als jij Rotterdam-Noord gewend bent, dan is een bezoekje aan het toilet in de jungle een groots avontuur. Sowieso zie je geen hand voor ogen en bij ieder geluidje of windvlaagje heb je het idee dat er een brullende tijger uit de rimboe komt.
De volgende dag hebben wij een vergelijkbare trek als de eerste dag. Na ongeveer vier uur trekken gaat deze jongen vlak voor de eindstreep nog even gruwelijk op zijn plaat. Die weggetjes zijn allemaal supersmal met aan één kant een diepe afgrond. Gelukkig hield ik mij vrij snel vast aan een boompje en trok ik mezelf weer op, maar we hadden een aantal aardig spannende stukken gepasseerd.
Wij komen aan in een dorpje waar het hele dorp uitloopt om de twee “falangs“ te kunnen aanschouwen. Kinderen onder de vier jaar vinden ons wel heel erg spannend, maar durven niet dichterbij te komen. De locals verbazen zich dat wij zo jong zijn, zo blank en zo groot. Ze hebben net een huis afgebouwd en zitten met alle mannen in een kring whiskey te drinken. Wij schuiven aan met Bear Grylls en de hele groep valt stil. Ze willen met ons whiskey drinken en dat wij hun fruit eten. Deze jongen durft het fruit gelukkig wel aan, alhoewel het erg zuur was. Ook kijken de locals met open mond naar Bear Grylls als hij eerst met hun praat en daarna naar ons vertaalt. Was een erg mooie ervaring, daarna hebben we de lokale schoolkinderen nog even gedold in een partijtje voetbal. Bartje bleek het trucje van Ilhan Mansiz (WK 2002) te kunnen waarmee hij zes koters tegelijk uitspeelde. Ondergetekende kan alleen een dubbele schaar, maar struikelt dan over de eigen benen dus kreeg minder bewondering.
Na deze mooie jungle trek zijn we op 5 februari naar Chiang Mai in Noord-Thailand gegaan. Ook zijn wij reeds in Bangkok geweest. Wij proberen binnenkort een inhaalslag te maken, want de laatste paar weken gaan wij relaxen op de stranden van Thailand/Maleisië.
Wij houden u op de hoogte!
Met vriendelijke groet,
Bastiaan en Bart
Vorige keer geschreven over onze jungle trek in Luang Nam Tha, het was me het jungle trekje wel!
De regering van Laos heeft tegen de grens met Thailand vlakbij Luang Nam Tha een natuurpark gecreëerd. Dit natuurpark moet het ecotoerisme in de streek stimuleren, waardoor de lokale bevolking het natuurgebied niet misbruikt om te overleven. We regelden de tour via een hostel dat via de Lonely Planet goed stond aangeschreven. Een relatief duur tourtje wat onze wenkbrauwen deed fronsen, maar later werd volledig duidelijk waar het geld naartoe zou gaan.
De volgende morgen moesten we om 08.30 uur op appèl verschijnen. Wij dachten dat we (zoals gewoonlijk) een groepsreis hadden geboekt, maar niets was minder waar. Om 08.30 uur stonden we potverdorie met zijn tweeën, terwijl allerlei dagjesmensen reeds vertrokken. Onze gids heette Ker, maar wij doopten hem al vrij snel om tot Bear Grylls.
We gingen eerst met Bear Grylls naar het lokale marktje om inkopen te doen voor de trek. Als westerling weet je echt niet wat je ziet op die markten, maar het gidsje wist gelukkig precies wat te kopen.
Bear Grylls sloeg allerlei kruiden in, een ingevroren kip en een goede fles sterke drank. Nadat we allerlei lekkernijen hadden ingeslagen gingen wij te veld.
Na een tuktuk-ritje van een uur kwamen we aan bij een heel klein dorp waar een vrouwtje (naam: Kei) op ons stond te wachten met een net. In dit net werd het eten en drinken gestopt voor de twee prinsjes, terwijl Bear Grylls ook nog wat in zijn rugzak stopte. Met deze twee locals trokken wij de ongerepte natuur in. Wij trokken over hoge bergen, diepe dalen, over onbegaanbare baden en wankele bruggejes over brede rivieren. Deze twee stadsjongetjes riepen ook bij ieder brekend takje keihard: “monkey!?“.
Na twee uurtjes bikkelen stelde Bear Grylls een lunch voor in de ongerepte natuur. Deze plek was wel enigszins geprepareerd, dus van bamboestokjes kon hij redelijk snel een tafel in elkaar timmeren. Wij genoten van de stilte, het simpele voedsel en de manier waarop deze twee mensen omgingen met de natuur. Deze twee mensen hebben beide zo’n laag welvaartsniveau dat de natuur in principe hun levensader is. Bear Grylls vertelde dat hij naar de markt gaat voor de essentiële spullen en voor de rest alles uit de natuur haalt. Kei sprak geen woord Engels en leek ons eigenlijk nog veel primitiever dan Bear Grylls. Bear Grylls studeert Rechten in een nabij gelegen stad, ontmoet veel toeristen en kan ermee communiceren. Kei is 46 jaar oud, spreekt geen woord Engels en komt uit een gebied wat ze nog nooit heeft verlaten.
In de namiddag kwamen wij aan in een lodge op paaltjes midden in de jungle. Deze twee boys waren toe aan een middagdutje, terwijl Bear Grylls en Kei op zoek gingen naar voedsel in de natuur. We hadden o.a. bananenbladeren nodig om vanaf te kunnen eten en de volgende ochtend maakten ze gigantisch lekkere plantenthee.
De nacht is er ook één om niet snel te vergeten. Wij lagen op een aantal tuinkussens die wij op elkaar hadden gestapeld onder vier wollen dekens. De malaria-pilletjes zorgen voor allerlei dromen die je badend in het zweet wakker laten worden, dus allemaal fraai. Het toilet was ca. 30 meter van de lodge. Echter als jij Rotterdam-Noord gewend bent, dan is een bezoekje aan het toilet in de jungle een groots avontuur. Sowieso zie je geen hand voor ogen en bij ieder geluidje of windvlaagje heb je het idee dat er een brullende tijger uit de rimboe komt.
De volgende dag hebben wij een vergelijkbare trek als de eerste dag. Na ongeveer vier uur trekken gaat deze jongen vlak voor de eindstreep nog even gruwelijk op zijn plaat. Die weggetjes zijn allemaal supersmal met aan één kant een diepe afgrond. Gelukkig hield ik mij vrij snel vast aan een boompje en trok ik mezelf weer op, maar we hadden een aantal aardig spannende stukken gepasseerd.
Wij komen aan in een dorpje waar het hele dorp uitloopt om de twee “falangs“ te kunnen aanschouwen. Kinderen onder de vier jaar vinden ons wel heel erg spannend, maar durven niet dichterbij te komen. De locals verbazen zich dat wij zo jong zijn, zo blank en zo groot. Ze hebben net een huis afgebouwd en zitten met alle mannen in een kring whiskey te drinken. Wij schuiven aan met Bear Grylls en de hele groep valt stil. Ze willen met ons whiskey drinken en dat wij hun fruit eten. Deze jongen durft het fruit gelukkig wel aan, alhoewel het erg zuur was. Ook kijken de locals met open mond naar Bear Grylls als hij eerst met hun praat en daarna naar ons vertaalt. Was een erg mooie ervaring, daarna hebben we de lokale schoolkinderen nog even gedold in een partijtje voetbal. Bartje bleek het trucje van Ilhan Mansiz (WK 2002) te kunnen waarmee hij zes koters tegelijk uitspeelde. Ondergetekende kan alleen een dubbele schaar, maar struikelt dan over de eigen benen dus kreeg minder bewondering.
Na deze mooie jungle trek zijn we op 5 februari naar Chiang Mai in Noord-Thailand gegaan. Ook zijn wij reeds in Bangkok geweest. Wij proberen binnenkort een inhaalslag te maken, want de laatste paar weken gaan wij relaxen op de stranden van Thailand/Maleisië.
Wij houden u op de hoogte!
Met vriendelijke groet,
Bastiaan en Bart
-
12 Februari 2014 - 13:41
Barbara:
geweldig! Dit vergeet je je hele leven niet meer. -
12 Februari 2014 - 14:53
Leo:
Het is bewonderenswaardig dat jullie ook deze uitdaging hebben overwonnen.
Hopelijk heeft deze geweldige 'back to nature' ervaring jullie leven verrijkt.
Wij zijn benieuwd naar de invloed hiervan op jullie persoonlijkheid en jullie kijk op Rotterdam en Boven-Leeuwen.
Geniet nog van de komende weken.
-
12 Februari 2014 - 18:38
Marcella:
Zooo wat een avontuur. Ik beleef het bijna zelf als ik het lees.
Het Jungle lied niet hoeven gebruiken begrijp ik?? Geniet nog maar lekker samen
-
12 Februari 2014 - 19:36
Marian:
Ha die Bastiaan en Bart, super mooi om te lezen wat jullie allemaal doen en meemaken. Geniet ervan. Bart konde gij wel winne van die mennekes, haha doei Sjan (marian) -
13 Februari 2014 - 08:12
Ronald:
Geweldig verhaal. Ik heb het rondgestuurd op mijn werk en er wordt heel wat gelachen om het nieuwe avontuur. -
13 Februari 2014 - 10:36
Erie:
Vet man Bas!
Maar wat is er met je 17 voudige kapbeweging van schoolplein de Overkant gebeurd dan?
-
15 Februari 2014 - 01:17
San:
Hilarische gebeurtenissen! Fijn, dat je (o.a.) boom klimmen hebt geleerd en komt nu goed van pas hè Bas ;-)
Op naar het volgende avontuur en ben in afwachting op je volgende mooie, leuke schrijven!
Zet je beste beentje voor......
xxx
-
18 Februari 2014 - 19:31
Ome Theo C:
Dag mannen,
Het sensationele begint al aardig gewoon te worden, maar ik zou het allemaal niet aandurven. Mogli uit junglebook is me al erg genoeg. Zet jullie survivalrun nog lekker effe voort en hopelijk komen jullie uiteindelijk ongeschonden uit de strijd.
Groeten,
(Ome) Theo C
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
